Projekt ZPAP zakończony!
23 marca 2012 roku zakończył się trwający od sierpnia 2009 projekt społeczny Łukasza Murzyna. Projekt ZPAP nawiązuje do sztuki socjologicznej lat 70-tych, zwłaszcza do działań Collectif d'art Sociologique i tez głoszonych przez Jean-Paula Thenota i Freda Foresta dotyczących pojmowania artysty jako twórcy zjawisk społeczno-symbolicznych posługującego się w swojej pracy m.in. informacyjną prowokacją. Czytelne jest także powiązanie projektu z ideą Plastyki Społecznej (der Sozialen Plastik) Josepha Beuysa. Sprzyja temu polityzacja działań ZPAP, który będąc marginalizowany przez lewicujący mainstream próbuje formułować własny, prawicowy "apel o alternatywę" sięgając przy tym po strategie antyinstytucjonalne. Celem projektu było działanie na rzecz pozytywnej zmiany, w wyniku której właściwie użyty potencjał organizacyjny oraz kapitał społeczny i medialny ZPAP wprowadziłby tą organizację na pozycję lidera i skutecznego reprezentanta konserwatywnej i nazwijmy to "neoawangardowej" części polskiego świata artystycznego. W ramach Projektu ZPAP artysta wniknął w szeregi członków Związku Polskich Artystów Plastyków i aktywnie współpracując z wybraną społecznością objął najpierw funkcję wiceprzewodniczącego oddziału, następnie wiceprezesa okręgu a w końcu wiceprezesa Zarządu Głównego ZPAP. W czasie obchodów 100-lecia ZPAP współtworzył obszerną prezentację Okręgu Krakowskiego aranżując ekspozycję nowych mediów w galerii Bunkier Sztuki. Stworzył niekonwencjonalną wystawę Kontrrewolucja powstałą we współpracy ZPAP Okręg Tarnowski i Galerii Miejskiej BWA w Tarnowie z artystami powiązanymi z Projektem Wysoka Kultura. Z ramienia ZG ZPAP kuratorował wystawę Nowe Otwarcie prezentującą prace blisko trzystu artystów z całej Polski, zrealizowaną w Warszawie pod honorowym patronatem Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. Szczególnymi akcentami wystawy inaugurującej działalność Związku w nowym stuleciu były instalacja site-specific Lista obecności Jerzego Kaliny oraz katalog projektu Jakuba Woynarowskiego. Działania Łukasza Murzyna polegały także na nakłanianiu związkowców do stworzenia atrakcyjniejszej oferty członkowskiej i realnego otwarcia stowarzyszenia na artystów młodego pokolenia i twórców posługujących się nowymi językami sztuki. Przekonywał do wejścia w na ogół zaniedbywane dotąd przez ZPAP obszary działalności organizacji pozarządowych - przemysły kreatywne, współpracę z jednostkami samorządu terytorialnego, klastrami biznesowymi, etc. Zachęcał do racjonalizacji polityki finansowej Związku. Mimo iż w obecnej kadencji nastąpiła w tym obszarze znacząca poprawa, organizacja nadal nie może doczekać się zrównoważonego budżetu a część nadmiernych wydatków finansowana jest ze stale topniejącego majątku stowarzyszenia. Artysta namawiał także do profesjonalizacji pozyskiwania środków zewnętrznych i promocji. Lobbował za zmianą pozostawiającej wiele do życzenia szaty graficznej wydawanego przez ZPAP kwartalnika Arttak i za pełniejszą reprezentacją w tym piśmie tworzących organizację środowisk artystycznych. W trosce o jakość związkowych prezentacji opowiadał się za przynajmniej częściowym odejściem od formuły "open call" przy organizacji wystaw członkowskich i za inicjowaniem kuratorowanych, problemowych imprez o szerszym zasięgu, w których braliby udział także znaczący artyści spoza ZPAP. Pozwoliłoby to na rzeczywistą promocję związkowców i lokowałoby ZPAP w roli lidera ogólniejszych, pozazwiązkowych imprez artystycznych. Cieszy fakt, że dzięki grupie zapaleńców część z tych postulatów już jest realizowana lub ma szansę na realizację w nieodległej przyszłości. Naturalnie - podobnie jak w przypadku wielu innych prac z zakresu sztuki socjologicznej i krytycznej - projekt ten jest w dużym stopniu utopijny. ZPAP - podobnie jak inni dawni monopoliści różnych obszarów polskiego życia społecznego czy gospodarczego - trudno odnajduje się w nowej rzeczywistości. Pozostaje wciąż wiele ważnych obszarów, w których przemiany są skutecznie blokowane przez ukształtowany w innej epoce i wywierający naciski związkowy "beton". Te sprawy będą musiały poczekać na zmianę pokoleniową.
23 marca 2012 roku artysta postanowił wprowadzić swoją działalność związkową w pole sztuki, zakończył pracę nad projektem i opuścił szeregi ZPAP.
M.M.
